We keren terug naar het begin van deze eeuw. In 1903 werden in het Steenokkerzeelse gehucht Wambeek een "marsch" en een "kantaat" uitgevoerd onder de titel:

klik op onderstaande afbeelding voor de tekst.

De woorden waren van Felix Nagels, de muziek van Alphonse Kool. De laatste verzen klonken vanzelfsprekend als volgt:

In 1911 verleende Koning Albert I de titel van "Koninklijke Fanfare" aan Sinte-Pharaïldis, wat aanleiding gaf -"noblesse oblige" - tot een groots feest met vaandelinhuldiging, muziekconcerten, dansavond, enz....

De viering van het 50-jarig bestaan in 1919 kon niet doorgaan wegens de nasleep van de voorbije oorlogsjaren en allerhande financiële moeilijkheden. In 1921 werd de fanfare geconfronteerd met een zwaar verlies toen haar Voorzitter, Ernest Fuerison, plotseling overleed.
Stilaan kwam de vereniging weer tot bloei en de financiële moeilijkheden waren helemaal opgelost toen het gemeentebestuur eens extra diep in de geldbeugel tastte voor de organisatie van het 60-jarig bestaan in 1929. Er werd toen 800 frank subsidies ter beschikking gesteld.

Een nieuw noodlot sloeg echter toe in de vorm van de Tweede Wereldoorlog en hierdoor kon men in Wambeek opnieuw geen verjaardag vieren. 1944 betekende het 75-jarig bestaan van de Koninklijke Fanafare Sinte-Pharaïldis maar opnieuw hadden de Duitse vijandelijkheden roet in het feesten gestrooid.

Het was nochtans tijdens deze oorlogsjaren dat de toenmalige voorzitter Jean Van Boxmeer de fundamenten legde voor de latere werderopstanding.